Bel ve diz ağrısı çok yaygın olmakla birlikte birçok probleme neden olmaktadır. Fizik tedavi, masaj, akupunktur, kayropraksi, osteopati, ilaçlar ve enjeksiyonlar gibi farklı semptomatik yaklaşımlar sıklıkla denenmektedir. Semptomların tedavisi başarısız olduğunda, röntgen veya MR’da görülen yapısal patolojileri gidermek için muhtemelen ameliyat yapılabilir.

Bununla birlikte, başka bir daha seçenek vardır. Semptomatik veya yapısal yaklaşımların yanı sıra fonksiyonel bir yaklaşım da düşünülmelidir. Fonksiyonel yaklaşımda ağrının tetikleyicileri, semptomları ortaya çıkaran veya arttıran hareketlerin kapsamlı bir hikayesi ile tanımlanır. Örneğin, hastalar öne eğilme, çömelme veya kaldırma sonrası diz veya bel ağrısının daha kötü olduğunu bildiriyor olabilir.

Fonksiyonel yaklaşım, kuvvetleri kalça gibi problem alanının üstünde veya altındaki komşu eklemlere dağıtan koruyucu stratejileri öğretir. Duvara karşı squat, kalça menteşesi diye adlandırılan bir koruyucu strateji örneğidir.

Ayak parmaklarınız değecek şekilde yüzünüzü bir duvara (veya kapıya) dönerek ayakta durun

Omuz yüksekliğinde ellerinizin avuçlarını duvara yerleştirin

Dizlerinizin duvara değmesine izin vermeden çömelin

Çömeldiğinizde elleriniz gövdenizle birlikte aşağıya kaymalı

Ağırlığınızın topuklarınıza doğru gerilediğini hissetmelisiniz

Normalde olduğu kadar aşağıya çömelemezsiniz, ancak belinizdeki lordozu korumalısınız.

Dizlerinin duvara değmesine izin vermek

Elleri başın üstünde bırakmak

Ağrı tetikleyicilerinden nasıl kaçınacağınızı öğrenmek, kalıcı ağrı kaynaklarına yönelik değerli fakat genellikle göz ardı edilen fonksiyonel bir yaklaşımdır. Bunun aksine, semptomatik ya da yapısal yaklaşımlar genellikle görüntüleme, reçeteli ilaçlar (örneğin steroidler, opioidler), enjeksiyonlar ve uzun süreli fizik terapiler (örn. Masaj, şiroterapi, fizik tedavi) gibi müdahaleleri içerir. Bu nedenle, diz çökerken diz/dizler veya omurgaya aşırı yüklenme gibi devam eden faktörlerden kaçınarak ağrı kaynaklarını öğrenmek yönetimde vazgeçilmez ilk adımdır.