Yaşlı popülasyonda, düşmelere bağlı travmalar en önemli yaralanma ve ölüm nedenlerinden biridir. Düşmelerin %90 dan fazlası kalça kırığıyla sonuçlanmakta ve bu da uzun süreli hastanede kalmaya sebep olmaktadır. Bunun sonucunda,bu kişilerde mobilite ve fonksiyonel kapasitede azalma, sosyal izolasyon, bağımsız olamama ve bir yardımcıya ihtiyaç duyma gibi durumlar ortaya çıkmaktadır.

Daha önce yapılan çalışmalarda, yaşla birlikte azalan kas kitlesi, fiziksel aktivite, hareket açıklığı ve bunun sonucu olarak ortaya çıkan kalça ekleminde kas-tendon ünitesi ve çevre dokulardaki sertleşme ile düşme insidansı arasında pozitif bir ilişki bulunmuştur. Başka bir çalışma ise, kalça fleksör grubu kaslarını statik germenin,yaşlılardaki yürüme parametrelerine ve düşme riskine etkilerini araştırmaktadır.

Çalışmaya ortalama yaşları 65 olan, son 12 ay içinde düşme hikayesi olmayan, günlük işlerinde yardımcıya ihtiyaç duymayan ve son 6 aydır sistematik bir fiziksel aktivite programına katılmamış 15 sağlıklı yaşlı kadın dahil edilmiştir.

Kinematik yürüme analizi, her iki ekstremideki kalça fleksör kas grubuna uygulanan statik germeden önce ve sonra yapılmıştır.

Germe sırasında, kişi sırtüstü pozisyonda yatarken, bir bacağı gövdesiyle 45 derecelik açı yapana kadar fleksiyona götürülmüş, kontralateral bacak ise kalça hiperekstansiyon olacak şekilde pozisyonlanmıştır. Gerilen bacaktaki diz fleksiyona alınmıştır. Bu pozisyon hastanın rahatsızlık hissettiği noktada sabitlenmiş ve 60 sn boyunca devam ettirilmiştir. Germe egzersizi her bacak için 4 kez uygulanmıştır (her bir ekstremite için 240 sn). Germe egzersizinden hemen sonra (30 sn den daha az) kişilerden yürümesi istenmiş ve bu videoya alınmıştır.

Yapılan analizler sonucunda, yürüme parametreleri arasında germeden önce ve sonrası için önemli farklılıklar bulunmuştur. Germeden sonra, kişilerde kadans değişimi olmadan daha büyük adım uzunluğu atmaları sonucunda yürüme hızları %6,6 oranında daha büyük çıkmıştır. Artan adım uzunluğu ise transvers planda pelvisteki anterior tilt ve rotasyondaki artma sonucunda ortaya çıktığı görülmüştür. Germeden sonraki yürüme hızı artışına, duruş fazında azalma, çift destek fazındaki oranda azalma ve daha uzun salınım fazı eşlik etmiştir. Bu değişiklikler,bu kişilerde dengenin de geliştiğini göstermektedir.