Yüzme, tüm yaş gruplarının her seviyede yetenekli olduğu harika bir spordur. Üst ve alt ekstremite kuvvet egzersizlerini ağırlık taşımayan bir ortamda kardiyovasküler antrenmanla birleştirmesi açısından eşsiz bir spordur. Yüzücüler maalesef yaralanmaya eğilimlidir. Yüzme yaralanmalarının çoğu aşırı kullanım yaralanmaları olarak sınıflandırılır ve hatalı biyomekanik ile ilgilidir. Yüzmede en sık görülen yaralanma bölgeleri omuz, boyun, bel ve dizdir.
Wanivenhaus ve ark. (2012) yüzme yaralanmalarının epidemiyolojisi üzerine yapılan bir çalışmada, "Yüzme biyomekaniği ve yüzme sırasında tipik yaralanmaların anlaşılması, yaralanmanın erken tanınmasına, tedavinin başlatılmasına ve optimal önleme ve rehabilitasyon stratejilerinin geliştirilmesine yardımcı olur." fikrini vurgulamışlardır.
Yüzme aşırı kullanım yaralanmaları genellikle aşağıdakilerden biri veya bir kombinasyonu nedeniyle ortaya çıkar:
Zayıf vuruş mekaniği
Zayıf solunum tekniği
Zayıf esneklik veya boyun veya alt sırt hareket aralığı
Yetersiz kas stabilizasyonu ile eklemlerin hiperfleksibilitesi
Azalmış rotator manşet veya skapular kas gücü
Yetersiz core gücü/stabilizasyonu
Overtraining(Sürantreman)
Azalmış kalça kas gücü
Yetersiz dinlenme süreleri
Germe, suda olduğunuzda kullanılan çok çeşitli kaslar nedeniyle yüzmek için çok önemlidir. Hazırlıksız kaslar, egzersiz yapmadan önce ısınan kaslar kadar iyi performans göstermez. En azından aşağıdakileri içeren iyi bir germe programı performansı destekler.
Arka omuz germe
Pektoral kasları germe
Biceps kasının uzun başını germe
Üst torasik omurga hareketlilik gerilmesi
Latissimus kasını germe
Yüzücü Omzu
Omuz ağrısı, yüzücülerde en sık görülen ortopedik yaralanmadır ve elit yüzücülerde prevalansı %40 ila %91 arasındadır. Yüzücü omzu, tekrarlayan aktivite nedeniyle yavaş yavaş başlayan bir durumdur ve mikrotravma olarak sınıflandırılabilir. Yüzücünün omzu genellikle , rotator manşet tendonu, bisipital tendon veya subakromiyal bursayı içeren subakromiyal sıkışma olarak kendini gösterir.
Primer subakromiyal sıkışma, bu yapıların akromiyon ile daha büyük tuberosity (genellikle humerus başının öne göç etmesine neden olan sıkı bir posterior kapsül nedeniyle) veya anormal akromiyal morfoloji arasında sıkıştırılmasını içerir. Bununla birlikte, primer sıkışma sendromu, rekabetçi yüzücülerde ikincil sıkışma sendromundan daha az yaygındır.
İkincil sıkışma, genellikle anterior glenohumeral gevşekliği artmış bir yüzücüde ( yüzücülerde omuz romu genellikle aşırı dış rotasyon ve sınırlı iç rotasyon sergiler) bir dizi bozuklukla ortaya çıkar. ROM'da ki artan dış rotasyona doğru olan bu kayma, glenohumeral eklem üzerindeki taleplere, anterior gevşekliğe ve rotator manşet ve biceps kasının uzun başına daha fazla talep edilmesine izin veren, humeral baş yükselmesini ve anterior translasyonu azaltmak için bir ayardır.
Kronik yüzücünün omuzu, rotator manşet, glenoid labrum ve biceps kasının uzun başının patolojisine neden olabilir.
Subjektif Değerlendirme
Yüzücü omuzlu hastalarda semptomların alanı, semptom tanımı ve davranışları hakkında bilgi vermelidir. Sorulacak sorular şunları içerir:
Ağrı bölgesi (lokalize edilmesi kolay veya geniş bölge) ve / veya nörolojik duyumlar
Rahatsızlık (ağrı seviyesi, provoke etme zamanı, ağrının gecikmesi)
Mevcut eğitim programı, son değişiklikler, iniş tekniğindeki değişiklikler
Yüzücü vuruş(teknik) değerlendirme / düzeltme seansları yaptı mı?
Objektif Değerlendirme
Omuz kuşağının postüral bozuklukları
Artan torasik kifoz
Azalmış servikal lordoz
Skapula protraksiyonu
İç rotasyonlu / ön humerus başı
Skapular stabilizatörlerin ,rotator manşet kasları, latissimus dorsi , trapezius kaslarının gücü
Omuz kuşağı kaslarının uzunluğu ve yumuşak dokular (gevşeklik veya kısıtlamalara dikkat ederek)
Omuzun aktif hareket açıklığı(AROM), ağrılı ark, aşırı gevşeklik, değişmiş skapulohumeral ritim
Sulcus işareti , yer değiştirme testi , kavrama işareti dahil pasit hareket açıklığı(PROM) testleri
Subakromiyal Sıkışma Sendromu, Subakromiyal Ağrı Sendromu
Fizyoterapi
Yüzücü omzu, semptomlara yol açabilecek bozuklukları ve antrenman hatalarını belirleyebilen yeterli tarama ile önlenebilecek bir durumdur. Bir yüzücü semptomlarla gelirse, en olası bozuklukları veya antrenman hatalarını belirleyin ve önemli doku patolojilerini ekarte edin. Rotator manşet ve skapular stabilizatörlerin güçlendirilmesini, kısa ön göğüs kaslarının gerilmesini ve gerekirse eğitim rejiminin değiştirilmesini içeren kapsamlı bir rehabilitasyon programı başlatılmalıdır. Uygun olmayan yüzme tekniği söz konusuysa, yüzme tekniğini düzeltme eğitiminin yapılmasını sağlayın.
Yüzücü Sırtı
Omurga aynı zamanda elit yüzücülerde yaralanmaya yatkın, esas olarak kelebek tekniğiyle yüzen yüzücülerle (%33.3 - %58) ve kurbağalama tekniğini kullanan yüzücüleriyle (%22.2 - %47) ilişkili tanınmış bir bölgedir.
Yüzme sporcuları suda yatay olarak konumlandıklarından, yerçekimi ve kaldırma kuvvetleri, bel omurgasında değişikliklere neden olma potansiyeli ile vücutta hareket eder. Kelebek ve kurbağalamada kullanılan dalgalı hareket (lomber ekstansiyon) nedeniyle, eklemlerde strese bağlı olarak ağrı gelişme potansiyeli vardır.
Nedenleri şunlardır:
Serbest stil ve kelebekleme yüzüş stilinde lumbar omurganın hiperekstansiyonu
Zayıf vuruş tekniği
Stres kırıkları genç yüzücülerde potansiyel bir nedendir.
Yaşlı yüzücüde disk dejenerasyonu ve faset eklem dejenerasyonu diğer nedenlerden biridir. 2007 yılında yapılan bir çalışma, "aşırı rekabetçi yüzme aktivitelerinin lomber disk dejenerasyonunu hızlandırdığını" varsaymaktadır. Bu aktivite, özellikle L5-S1 intervertebral segmentinde lomber intervertebral disk dejenerasyonunu arttırabilir.
Kelebek yüzme stilinin yanlış zamanlaması, beldeki gerginliği, boyun, omuz veya sırt ağrısı olasılığını artırır.
Omurganın ve belin zayıf esnekliği
Vücudun suda düz hizalanmasını sağlamak için yetersiz core gücü
Kötü teknikleri kullanarak agresif kuvvet antrenmanı
Ellerdeki kürekler, yüzgeçler, tekme tahtaları gibi cihazların aşırı kullanımı-açık kinetik yüzme zincirini farklı yüklere maruz bırakmak ve lomber lordozu arttırmak
Kalça fleksörlerinde gerginlik veya yüzme sırasında vücudun yetersiz yuvarlanması lomber omurgada kompanzasyona neden olabilir.
Fizyoterapi
Omurga, kalça, pelvis ve kolların hareketliliğinin kapsamlı bir değerlendirmesi gereklidir.
Tedavi şunları içerir:
Kas dengesizliklerinin düzeltilmesi (sıkı kalça fleksörleri, zayıf gluteal kaslar ve çekirdek gibi)
Hem statik (hareketsizken) hem de dinamik (hareketsizken) pelvik ve eklem hareketliliğinin optimizasyonu)
Performansı artırmak ve bel yaralanmaları da dahil olmak üzere kas-iskelet sistemi yaralanmalarına karşı korumak için bir antrenörün rehberliğinde doğru ivuruş tekniğini uygulamak (özellikle kurbağalama ve kelebekte, bel ağrısı için en yüksek insidansına sahip yüzme stillerinde önemlidir)
Omurga stabilizasyon egzersizleri
Antreman programında ani artışlardan ve cihazların aşırı kullanımından kaçınmayı savunun.
Core stabilizasyonu
Hiperlordozdan kaynaklı bel ağrısı
Bel ağrısı için öneriler
Not:Bir yüzücü, devam eden yeni bel ağrısı geliştirirse ve yüzücünün bel ağrısı öyküsü yoksa, daha fazla araştırma yapılması gerekebilir. Bir spondilolizis meydana gelirse, yüzücünün daha uzun süreli modifiye edilmiş aktiviteye (3-6 ay) ve core stabilizasyon eğitimine ihtiyacı olabilir.
Yüzücü Dizi
Diz ağrısı rakamları, tek bir diz epizodu için% 34 ile% 86 arasında değişmekte olup, kurbağalama tekniğiyle yüzenler arasında en yüksektir.
Diz ağrısı esas olarak kurbağalama yüzme sırasında ortaya çıkar. Medial diz üzerine yerleştirilen tekrarlayan stres, kamçı benzeri hareket sırasında ağrıya neden olur. Kurbağalama stili, dizin hidrodinamik ortama karşı ani fleksiyon-ekstansiyon, adduksiyon ve dış rotasyonu sırasında oluşan ve medial kompartmana stresle sonuçlanan yüksek valgus yüküdür. Bu nedenle medial kollateral bağda bir gerginlik meydana gelir ve lateral dizde kompresyon meydana gelir. (Muhtemelen şunlara neden olur: MCL'de burkulma; medial plağın tahrişi; addüktör ve hamstring kaslarının kas insersiyonlarında bursal iritasyon). Addüktör kaslarda (özellikle addüktör magnus ve brevis) gerginlik yaralanmaları da olabilir. Diğer diz yaralanmaları arasında patellofemoral ağrı ve medial sinovit bulunur. Tedavi, iltihabın giderilmesine odaklanacaktır. Rehabilitasyon, hipermobil eklemler için stabilizasyon egzersizlerine, postüral düzeltme, güçlendirme ve esnekliğe odaklanmalıdır.
2008 yılında yapılan bir çalışmada, 200 - 400 m kurbağalama stili yüzüşün diz aşırı yaralanma riskini diğer stillerden veya mesafelerden daha fazla arttırdığı bulunmuştur. Ek olarak haftada dörtten fazla eğitim, diz için iki kat ve omuz aşırı kullanım yaralanmaları için dört kat artmaktadır.
Rekabetçi yüzücülere bakan 2004 yılında yapılan bir araştırma, ilginç bir şekilde kurbağalama yüzücülerinin şu konularda önemli risk altında olduğunu bildirmektedir: kasık yaralanması.
Kasık yaralanması kurbağalama antrenmanının artan büyüklüğü ile pozitif olarak ilişkilidir ve kasık yaralanması antrenmanlara ve yarışmalara katılımı engelleyebilir. Bu nedenle, sadece distal olarak değil, kasık ve kalça addüktörlerinin tam uzunluğunu değerlendirmek için zaman ayırın.
Fizyoterapi
Addüktör tendinopati, dizin medial kollateral ligamenti ve pes anserinus bursit gibi patolojilerle karşılaşabiliriz.
Yüzücü Boynu
Boyun ağrısı daha çok yaşlı atletlerde görülür.Faset eklemi artritik değişikliği ve disk dejenerasyonu +/- sinir kökü tahrişine bağlı olabilir. Omuz bölgesindeki kas innervasyonu ve hissi, ağırlıklı olarak C5 / C6 sinir köklerinden kaynaklanır. Boyundaki dejeneratif değişiklik nedeniyle bu sinir kökü tahriş olursa omuz şikayetleri ortaya çıkabilir. Artritik değişiklik, boynun rotasyonunu sınırlayarak doğru solunum modellerini zorlaştırabilir. Tek taraflı nefes alan yüzücüler boyun ağrısına daha yatkındır. Direkt olarak aşağıya değil ileriye bakmak ve nefes alırken başın çok yükseğe uzatılması boyundaki yükü artırır ve ağrıya neden olur.
Fizyoterapi
Servikal osteoartrit, servikal radikülopati, mekanik boyun ağrısı gibi patolojilerle karşılaşabiliriz.
Hazırlayan:Berna Kılıç
Yorumlar (0)
Bu yazıya henüz yorum yapılmamış.