Omuzun travmatik sebeplerden dolayı anterior subluksasyonu, genç ve aktif hastaları etkileyen yaygın bir yaralanmadır ve anteroinferior labrumdan (Bankart lezyonu) inferior glenohumeral ligamentlerin avulsiyonu bu mekanizma yoluyla sıklıkla meydana gelir. Artroskopik Bankart onarımı şu anda ön omuz instabilitesi için en sık uygulanan tedavidir. Bununla birlikte, bu prosedürden sonra rehabilitasyonun uzunluğu ve kalitesi, fonksiyonel stabilitenin ve aktiviteye geri dönüşün sağlanmasında önemli bir rol oynamaktadır. Postoperatif rehabilitasyonun olumlu uzun vadeli sonuçlar için önemine rağmen, çeşitli rehabilitasyon bileşenlerinin fonksiyonel sonuç üzerindeki etkisini araştıran yüksek kaliteli bir araştırma eksikliği vardır. 

Tüm rehabilitasyon protokolleri, immobilizasyon ve rehabilitasyonun çeşitli bileşenleri için değerlendirilmiş ve gözden geçirilmiştir. Aşağıdaki geniş kategoriler tanımlanmıştır: postoperatif ek terapi, erken hareket aralığı, pasif hareket başlangıç tarihleri ve hedefleri, geç hareket egzersizleri ve hedefleri, direnç egzersizleri ve güçlendirme ve spora özel aktiviteler. Her kategori içerisinde belirli fonksiyonel mihenk taşları, egzersiz önerileri ve başlangıç zamanları kaydedilmiştir. 

İncelemeye dahil edilen 164 programdan 27'si kamuya açık rehabilitasyon protokollerine sahipti ve toplam 30 protokol inceleme için dahil edildi. Yirmi dokuz program tüm hastalar / sporcular için genelleştirilirken, 1 protokol atma sporuyla ilgilenenlere özgüdür.

Dahil edilen 30 protokolden 28'i postoperatif immobilizasyonun bir türünü, 24'ü kol askısı ile immobilizasyonu önermiştir ve 4'ü adjuvan swat veya immobilizer ile kombine etmiştir. Protokollerin çoğunluğu erken hareket açıklığına kavuşmayı savunurken, 9'u bir miktar sıkı omuz immobilizasyonu önermiştir. 

Acil tedavi önerileri, hastaların hemen ameliyat sonrası dönemde hangi egzersizlerin yapılması gerektiği konusunda protokolden protokole değişmiştir. Dokuz protokol  kısa bir süre immobilizasyon önerirken; bununla birlikte, genellikle, üst ekstremitenin düşük etkili mobilizasyonu önerilmiştir. Periskapular germe en sık önerilen egzersizdi. Dirsek / bilek / el hareketi, sarkaçlar ve pasif sırtüstü öne doğru yükselme 20 protokolde önerilmiştir. Postoperatif pasif sırtüstü dış rotasyon 19 protokol ile önerilirken postoperatif erken abdüksiyon daha sınırlı önerilmiştir. 

Hareket başlangıç tarihleri ve hedef aralığı, başlangıç tarihleri ve hareket aralıkları açısından protokolden protokole değişmiştir. 

Omuz rehabilitasyon protokollerinin sonraki aşamalarında çeşitli ek hareket egzersizleri önerilmiştir. Egzersizler arasında izometrik deltoid güçlendirme, skapular stabilizasyon, submaksimal izometrik egzersizler, izotonik direnç eğitimi ve serratus kuvvetlendirme vardır. Bu egzersizler için başlangıç tarihleri ve skapulottorasik hareket için hareket hedefleri ile pasif ve aktif hareket de değişmektedir.

Bazı ortak direnç egzersizleri önerilmiştir. En sık önerilen egzersiz 18 protokolde direnç bandı eğitimi idi. Diğer popüler egzersizler arasında plyometrics sağlık topu , dambıl eğitimi ve “hafif direnç eğitimi”, iç ve dış rotasyon dirençli egzersizleri ve şınav vardı. 

Spora özgü aktivite, çeşitli rehabilitasyon protokolleri ile ele alınan son şeydi. Çoğu protokol non-overhead spora özgü aktivite ile ilgili özel önerilerde bulunurken, (fırlatmaya dönüş konusunda bilgilere 20 tane kılavuzda yer verilmiştir.  Bu çalışmanın en önemli bulguları, önerilen egzersizler ve başlangıç zamanları / mevcut hedefler arasındaki fonksiyonel hedefler ve ASSET konsensüs protokolü ile karşılaştırıldığında değişkenlik arasındaki geniş çeşitlilikti. 

Önerilen egzersizler, hareket kilometre taşları aralığının zamanlaması ve belirli egzersizlerin zamanlaması ve rehabilitasyon kilometre taşları açısından önemli değişkenlikler vardır. En önemlisi, hareket açıklığı ve spora özgü aktivitelerin dahil edilmesinde veya hariç tutulmasında ve başlangıç tarihlerinde değişiklik olmuştur. Yüksek derecede kullanılabilirlik ve varyasyon, rehabilitasyon protokolünün genelleştirilmiş bileşenleri benzer olmakla birlikte, bir konsensüs protokolü formüle etme girişimlerine rağmen, artroskopik Bankart onarımından sonra rehabilitasyon konusunda yaygın olarak kabul gören bir bakım standardı olmadığını göstermektedir. Bankart onarımından sonra omuz rehabilitasyonu, uzun vadeli sertlik ve ağrıyı önlemek için onarımın erken hareket aralığını başlatma arzusu ile onarımın korunmasını dengelemek gibi benzersiz zorluklar sunar. Bu çalışmalardan 9'unda yer alan rehabilitasyon protokolleri, erken bir mutlak immobilizasyon dönemi önermektedir. Bu önerilere rağmen, erken hareket açıklığı öneren klinik çalışmalar, iyileşme sırasında postoperatif daha fazla hareket açıklığı göstermiştir ve instabilitede artış görülmemiştir.