Başparmağın karpometakarpal (CMC) eklemi, el fonksiyonunda hayati bir rol oynar. Başparmak CMC eklem sıklıkla eklem yüzeylerinin bozulmasına ve kemik yeniden şekillenmesine yol açan dejeneratif bir durum olan osteoartrit (OA) 'ten etkilenir. CMC eklem OA’sı sonucunda şiddetli ağrı meydana gelir, bu da el fonksiyonlarında önemli limitasyonlara yol açar. CMC eklem OA'sı olan hastalar, üst ekstremite artriti olan ve cerrahi müdahale geçirme olasılığı yüksek olan bireylerin kohortunu temsil eder. CMC eklem OA'sı olan hastalara fizik tedavi pratiğinde sıklıkla rastlanır. 

Bu popülasyon için tipik fizik tedavi yönetimi stratejileri olarak manuel terapi ve egzersizi içerir. Bu popülasyon için manuel terapi müdahaleleri hem eklem hem de nörodinamik mobilizasyon tekniklerini içerir. Eklem mobilizasyon teknikleri, traksiyon ve gliding bu popülasyonda eklem hareket açıklığını artırmak, ağrıyı azaltmak ve eklem kapsülünü germek için sıklıkla kullanılır. CMC eklem OA için el egzersizleri, ağrısız hareket açıklığını en üst düzeye çıkarmayı, fonksiyonel gücü arttırmayı, eklem stabilitesini korumayı ve başparmağın deformitelerinden kaçınmayı amaçlamaktadır.

Çalışmaya 65-90 yaş aralığındaki CMC Eklem OA tanısı konan 60 hasta alındı. Hastalar randomize olarak deney grubu ve plasebo grubu olmak üzere iki gruba ayrıldı. Tüm hastaların sağ eli dominanttı. Katılımcılardan muayeneden önceki 24 saat içerisinde analjezikler, kas gevşeticiler veya antiinflamatuar ilaç almamaları istendi. 

Çalışmaya dahil olma kriterleri olarak radyografik bulgulara dayalı Eaton-Littler Burton sınıflandırma sistemine göre, katılımcıların baskın ellerinin tekrarlı kullanım öyküsü ve dominant eldeki başparmakta evre III veya IV CMC eklem OA tanısı olması gerekiyordu. Beck Depresyon Ölçeği’nde 4 puandan fazla veya Durumluk-Süreklilik Kaygı Envanteri’nden (State-Trait Anxiety Invantory) 30 puan ya da daha yüksek puan alan hastalar, karpal tünel cerrahisi geçirmiş olanlar, başparmak CMC ekleme cerrahi müdahale yapılmış olanlar ve De Quervain’s tenosinoviti olanlar çalışma dışı bırakıldı.

Çalışmada ağrıyı değerlendirmek için Görsel Analog Skalası(VAS) kullanıldı. Basınç Ağrı Eşikleri(PPT), basınç hissi ağrıya dönüştüğünde hissedilen minimum basınçtır. Bu, mekanik bir algometre kullanılarak değerlendirildi. CMC eklemine, lateral epikondile ve hamatum kemiğine uygulanmıştır. 1. ve 2. parmak arasındaki pinch kuvveti kişi oturma pozisyonunda, omuz adduksiyonda, nötral rotasyonda ve dirsek 90º fleksiyonda olacak şekilde ölçülmüştür. El bileği kavrama kuvveti de bir kavrama dinamometresiyle ölçülmüştür. Tüm ölçümler tedaviden hemen önce, hemen sonra ve 1. ve 2. aylarda randomize ve körleme yöntemiyle değerlendirilmiştir. Tüm katılımcılar 4 gün boyunca haftada 3 gün olmak üzere 12 tedavi seansına katıldılar. Tedavi sadece etkilenen ele uygulandı.

Deney grubundaki hastalara eklem mobilizasyonu, nöral mobilizasyon ve egzersizden oluşan multimodal bir tedavi uygulanmıştır. Başparmak CMC eklemine distraksiyonla birlikte anteroposterior yönde gliding uygulandı. Teknik 3 tekrar ve her tekrar 3 dakika olacak şekilde uygulandı ve 1 dakika dinlenme süresi verildi. Median sinir kaydırma tekniği dirsek ekstansiyonuyla birlikte el bileği fleksiyonu ve devamında dirsek fleksiyonuyla birlikte el bileği ekstansiyonu yapılarak uygulanmıştır. Dirsek ROM’u 15º ile 90º arasında ve el bileği ROM’u ise 0º-60º arasında uygulanmıştır. Median sinir kaydırma tekniği 2 set, her set 5 dakika olacak şekilde ve setler arasında 1 dakikalık dinlenme süresi olacak şekilde gerçekleştirilmiştir. Radial sinir kaydırma tekniği ise omuz depresyonuyla birlikte dirsek fleksiyon-el bileği ekstansiyonu ve devamında omuz elevasyonuyla birlikte dirsek ve el bileği ekstansiyonu uygulanmıştır. Aynı prosedür radial sinir için de kullanılmıştır.

Deney grubuna yapılan egzersizler; tabletop, small fist, large fist, Okay signs, finger spread, thumb reach, gripping, key pinch ve fingertip pinch egzersizleridir. İlk 6 egzersiz eklem hareket açıklığını artırmak için; son 3 egzersiz ise nonlatex polimer bir top kullanılarak kavrama ve pinch kuvvetlerini güçlendirmek için yapılmıştır. Her bir egzersiz; ilk 4 seans için 10 tekrarla başlandı, sonraki 2 seans için 12 tekrar, bir sonraki 2 seans için 15 tekrar ve son olarak son 4 seans için 20 tekrarla devam etti.

Plasebo grubundaki hastalar, deney grubundaki hastalarla aynı sayıda ve sürede tedaviye alındı ancak elin hipotenar alanına sadece 0 W/cm² yoğunluğa sahip 10 dakikalık bir ultrason tedavisi yapıldı.

Hemen müdahale sonrasında, 1 aylık ve 2 aylık süreç sonunda deney grubunda plasebo grubuna göre ağrıda önemli ölçüde ve anlamlı bir azalma görülmüştür. Basınç ağrı eşikleri incelendiğinde sadece hamatum kemiğinde anlamlı bir şekilde ağrı eşiğinin arttığı görülmüştür. CMC eklem ve lateral epikondilde basınç ağrı eşiğinde anlamlı bir değişiklik görülmemiştir. Kavrama ve pinch kuvvetlerine bakılırsa kavrama kuvvetinde artma olmuştur fakat bu artış anlamlı bir artış değildir. Aynı zamanda pinch kuvvetinde de anlamlı bir değişiklik görülmemiştir.