Lateral ayak bileği burkulması olan bireyler sıklıkla kronik ayak bileği instabilitesini karakterize eden tekrarlayan yaralanma ve algılanan instabilite yaşarlar. Lateral ayak bileği burkulması öyküsü olan ancak kronik ayak bileği instabilitesi belirteçleri olmayan bireylere genellikle lateral ayak bileği burkulması kopyalayıcıları olarak adlandırılır. 

Lateral ayak bileği burkulması veya kronik ayak bileği instabilitesi hastalarında kalça eklemi nöromüsküler değişiklikler yaygın olarak bildirilmiştir. Dikkat çekici bir şekilde, kronik ayak bileği instabiliteli bireyler, lateral ayak bileği burkulması kopyalayıcılar ve kontrollere kıyasla posterolateral kalça gücünde eksiklikler göstermiştir. Postüral kontrol eksikliklerine ek olarak, diğer fonksiyonel hareket değişiklikleri kronik ayak bileği instabiliteli bireylerde yaygındır. Bazı araştırmacılar, kronik ayak bileği instabiliteliler arasında fonksiyonel bir hareketten sonra kararlı bir pozisyon elde etmek için daha uzun bir süre bildirmiştir. Stabilizasyon süresi (TTS), tek bacaklı bir inişten sonra anterior-posterior ve medial-lateral yer reaksiyon kuvvetlerini (GRFS) azaltmak için gereken zamanı tahmin eden dinamik stabilitenin bir ölçüsüdür; düşük stabilizasyon süresi değerleri daha iyi dinamik kararlılıkla ilişkilidir. Bazı gruplar, kronik ayak bileği instabiliteli bireylerin, kronik ayak bileği instabilitesiz bireylerden daha kötü stabilizasyon süresi sergilediğini göstermiştir. Bununla birlikte, daha önce hiçbir araştırmacı, potansiyel kalça-kas gücünün bu popülasyondaki dinamik stabilite üzerindeki etkisini araştırmamıştır.

Lateral ayak bileği burkulması kopyalayıcıları ve kontrol gruplarına göre kronik ayak bileği instabiliteli bireylerde stabilizasyon süresi performansının ve kalça-kas gücünün daha kötü olacağını ve kalça-kas gücünün kronik ayak bileği instabilitesi olan ve kronik ayak bileği instabilitesi olmayan bireylerde önemli derecede stabilizasyon süresi performans varyansını açıklayacağını varsayılmıştır.

Tek kör bir vaka kontrol çalışması tasarımı için çevre üniversite topluluğundan 60 katılımcı çalışmaya katılmıştır. Dışlama kriteri olarak önceki 2 yıl içinde lateral ayak bileği burkulması dışında herhangi bir alt ekstremite yaralanması veya alt ekstremite kırığı veya cerrahi öyküsü bulunmaması olarak belirlendi. 

Katılımcılar ilk olarak lateral ayak bileği burkulması tarihine göre ayrıldı. Lateral ayak bileği burkulması öyküsü olmayan tüm bireyler sağlıklı kontrol grubuna atandı. Daha önce bir lateral ayak bileği burkulması bildiren katılımcılar, IAC tarafından tarif edildiği gibi kronik ayak bileği instabilitesi dahil etme kriterleri kullanılarak tarandı. Kronik ayak bileği instabilitesi grubu üyelerinin şişlik, ağrı ve en az 1 günlük fiziksel aktivite kaybına yol açan en az 1 akut lateral ayak bileği burkulması öyküsü olması gerekiyordu. İlk lateral ayak bileği burkulmasından bu yana en az 12 ay geçmiş olmalı ve önceki 3 ay içinde herhangi bir ayak bileği yaralanması olmamalıydı.

Kronik ayak bileği instabilitesini grubundaki katılımcılardan, önceki 6 ay içinde boşalma, instabilite hissi veya tekrarlayan burkulma olaylarının en az 2 tekrarını raporlamaları istenmiştir. Son olarak, kronik ayak bileği instabilitesini grubunun her üyesinin Ayak Bileği İstikrarsızlık Enstrümanı (AII) anketinde en az 5 soruya evet yanıtı, Fonksiyonel Ayak Bileği İstikrarsızlığının Belirlenmesi (IDFAI) üzerinde> 11 puan ve Cumberland Ayak Bileği üzerinde <24 puan vermesi gerekiyordu. Lateral ayak bileği burkulması kopyalayıcı grubuna atanan katılımcıların, çalışma kaydından en az 12 ay önce, şişlik ve ağrı ile sonuçlanan en az 1 günlük fiziksel aktivite kaybına neden olan 1 akut lateral ayak bileği burkulması öyküsü bildirmeleri istenmiştir. Her lateral ayak bileği burkulması uzmanı, boşalma, kararsızlık hissi veya tekrarlayan lateral ayak bileği burkulması atakları yaşamamış olmalıdır. Ayrıca, her Lateral ayak bileği burkulması uzmanından AII ile ilgili en fazla 4 soruya evet yanıtı vermesi, IDFAI'da <10 puan ve CAIT'de> 24 puan alması gerekiyordu. Son olarak, her bir lateral ayak bileği burkulması uzmanı, önceki yaralanmalardan dolayı aktivite veya mesleki katılımda herhangi bir değişiklik olmadığını bildirmiştir. Sağlıklı kontrol grubuna atanan katılımcıların hiçbir lateral ayak bileği burkulması öyküsü ve ayak bileklerinde boşalma veya istikrarsızlık hissi verme olayı bildirmemeleri gerekmektedir. Kontrol grubunun her üyesinin tüm sorulara hayır yanıtı vermesi, IDFAI'da 0 ve CAIT'de 30 puan alması gerekiyordu. Hasta tarafından bildirilen sonuçlara ilişkin mükemmel skorlar, kontrol grubunun her bir üyesinin test edilen ayak bileğinde atak, zayıflık ve dengesizlikten arınmış olmasını sağlamıştır.

Dikey atlama test cihazı maksimum dikey atlama yüksekliğini ölçmüş ve atlama iniş görevi sırasında hedef olarak kullanılmıştır. Bir kuvvet plakası yer reaksiyon kuvvet verilerini topladı. İzometrik kalça kuvvetini ölçmek için el tipi dinamometre kullanıldı. 

Üç grup arasında dinamik stabilitede farklılık bulunmamıştır. Birincil bulgu, kronik ayak bileği instabiliteli bireylerin ve kontrolleri ile karşılaştırıldığında, özellikle kalça ekstansiyonu ve external rotasyonda'de izometrik kalça-kas gücü eksikliğine sahip olmasıydı. Kronik ayak bileği instabiliteli bireylerde kronik ayak bileği instabilitelisiz bireylere karşı izometrik kalça gücü eksikliği bildiren sadece 1 grup vardı. Kronik ayak bileği instabiliteli grubun proksimal nöromüsküler bozuklukları periferik kas-iskelet sistemi yaralanmalarının merkezi olarak düzenlenmiş motor kontrolünü etkileyebileceği ve sonuçta geniş alt ekstremite nöromüsküler bozukluklarla sonuçlanabileceği teorisini destekleyebilir. Bu teori, kronik ayak bileği instabiliteli olan bireylerde kalçada nöromüsküler değişiklikleri kaydeden diğer araştırmacılar tarafından desteklenmektedir. Bununla birlikte, lateral ayak bileği burkulması indeksinden önce izometrik kalça gücünü değerlendirilmediğinden dolayı lateral ayak bileği burkulması yaralanmaları nedeniyle bozuklukların önceden var olup olmadığı doğrulanmamıştır. Bununla birlikte, izometrik kalça gücünün azalması, muhtemelen fonksiyonel görevler sırasında alt ekstremiteyi güvenli bir şekilde konumlandırma yeteneğinin azalması nedeniyle, distal alt ekstremite yaralanmaları riskinde artış ile ilişkilendirilmiştir. 

Lateral ayak bileği burkulması veya kronik ayak bileği instabiliteli hastalarını tedavi eden klinisyenlerin kalça gücü bozukluklarını değerlendirmeleri ve terapötik egzersizle eksikliklerin giderilmesi için zaman ayırmaları önerilir ancak yapılan çalışma kronik ayak bileği instabilitesi olan bireylerde izometrik kalça kuvveti ile dinamik stabilite arasında bir ilişki gösterememiştir. Bu da artan izometrik kalça-kas kuvvetinin dinamik stabiliteyi arttırmanın etkili bir yolu olmayabileceğini düşündürmektedir.