Giriş 
 

Karpal tünel sendromu (KTS), median sinirin el bileğinde karpal tünelde geçişinde sıkışmasını içeren yaygın bir kompresif periferik nöropatidir. Padua ve arkadaşları elektrofizyolojik bulgulara dayalı olarak KTS nin şiddetini altı kategoride sınıflandırdı: aşırı KTS, şiddetli KTS, orta KTS, hafif KTS, minimal KTS ve negatif KTS. Karpal tünelde sinovyal dokuya uygulanan mekanik basınç, alttaki dokularda biyomekanik değişikliklere neden olabilir, bu da interkarpal basıncı yükseltebilir ve semptomları artırabilir. KTS hastaları, etkilenen elde karıncalanma, uyuşma ve gece yanma ağrılarının belirti ve semptomlarını gösterir. Klinik belirtiler, ince motor becerilerinde azalma ve hafif dokunma hissini içerebilir. Ağır vakalarda, etkilenen elin kavrama ve sıkma gücünde kayıp olur. KTS genellikle klinik olarak belirti ve semptomları inceleyerek teşhis edilir ve daha sonra Tinel testi ve Phalen testi ile birlikte sinir iletim çalışmaları ve median sinir lezyonunun ciddiyetine karar vermede değerli olabilecek elektromiyografi ile değerlendirilir. Nöromobilizasyon, sinirlerin fizyolojik özelliklerini değiştiren bir manuel terapi tedavisidir ve yöntemlerinin özellikle kaydırma tekniğinin KTS li hastalar üzerinde faydalı etkileri olma olasılığı vardır. Sinir kayma teknikleri, hareket aralığının sonunda yapıldığında semptomları iyileştirebilir. Nöromobilizasyon müdahaleleri literatüre göre KTS de ağrıyı azaltır. Daha düşük hipereksitabilite gösteren KTS hastaları nöromobilizasyona daha iyi yanıt verir, ancak yine de farklı çalışmalara göre kanıtlar açık değildir. Nöral kayma, KTS semptomlarını iyileştiren bir tedavi tekniğidir. 

Metodoloji

Bu çalışmaya hafif ila orta derecede karpal tünel sendromu olan 66 hasta dahil edilmiştir. Üç aydan daha az KTS öyküsü olan 20-45 yaş arası KTS hastaları çalışmaya alınmıştır. Fiziksel testler ve elektromiyografi kullanılarak tanı ve hafif ila orta şiddette KTS doğrulanmıştır. İlgili ekstremitenin herhangi bir sistemik veya kas-iskelet sistemi patolojisinden muzdarip olmaları ve üç aydan uzun süredir şiddetli ila aşırı semptomlarla birlikte KTS den muzdarip olmaları ve ayrıca elektromiyografi ile doğrulanması, önceki herhangi bir ameliyat öyküsü olması durumunda katılımcılar çalışma dışı bırakılmıştır. Ağrı derecelendirme ölçeği (NPRS), gonyometre ile ölçülen hareket açıklığı ve manuel kas testi dereceleri kullanıldı ve Ölçülen bilek ROM ları fleksiyon, ekstansiyon, radyal ve ulnar hareketleri içerir. Fiziksel değerlendirme ters Phalen testi ve Phalen ve Tinel testleri ile yapılmıştır. Elektromiyografi (EMG) ile sinir iletim çalışmaları (NCS) kullanılarak tanı doğrulanmıştır. Hastalar rastgele iki gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol grubu ve Grup 2 deney grubuydu. Grup 1’e 6 hafta boyunca haftada iki gün, darbeli mod 0.8W/cm2 ve frekans 1MHz kullanılarak ultrason tedavisi, bilek splintleme ve tendon kaydırma egzersizlerini içeren konservatif tedavi alırken, Grup 2 ye ultrason dahil her iki konservatif tedavi (nöromobilizasyon + splintleme) de uygulandı.

Nöromobilizasyon tekniği, median sinirin pasif nöromobilizasyonunu ve fonksiyonel kendi kendine egzersizleri içeriyordu. Hasta supin pozisyonda iken nöromobilizasyon işlemine başlanmıştır. Sırasıyla şu adımlar izlendi: hafif glenohumeral abdüksiyon, sonra omuz kuşağı çöküntüsü, daha sonra kol lateral rotasyonu ve önkol supinasyonu ile dirsek ekstansiyonu, sonra bilek, parmak ve başparmak ekstansiyonu eklendi ve sonunda omuz daha fazla kaçırmaya alınmıştır. Karşı servikal tarafa maksimum esneme uygulamak için, önce fleksiyon yapıldı ve sonunda, bilekte birkaç derece fleksiyon ve ekstansiyon yapılarak bilek tekrar tekrar esneme içine ve dışına hareket ettirilmiştir.

Tüm hareketler mevcut ROM un sonuna alınmıştır. Her seansta 15 tekrardan oluşan üç set median sinir mobilizasyonu yapılmıştır. Hastalar 6 haftaya kadar haftada 2 seans fizyoterapist tarafından tedavi edilmiştir. Klinik bulgular ilk tedavi seansından önce, üç haftalık tedavi periyodundan sonra ve altı hafta sonra alınmıştır. 

Sonuçlar

Tekrarlanan ölçümler sonucunda nöromobilizasyon olan grupta (grup 2) değişkenlerin nöromobilizasyon olmayan gruba göre önemli ölçüde iyileştiğini ve dört hareketin hepsinde hareket açıklığında, yani fleksör, ekstansör, ulna ve radyal hareketlerde kas kuvvetinde önemli bir artış olduğunu göstermiştir. NRPS de ölçülen ağrı, SSS indeksi ile ölçülen semptomların şiddeti, FSS indeksi ile ölçülen aktivite sınırlaması daha iyi gelişim göstermiştir. Semptom şiddeti istatistiksel olarak farklıydı ve nöromobilizasyonun eklenmesinin, rutin fizik tedaviye kıyasla KTS nin yönetimi için çok daha iyi olduğunu göstermiştir.

Klinik Çıkarım

Nöromobilizasyon tekniğini Karpal Tünel Sendromlu hastaların tedavisinde kullanmak kısa vadede hareket açıklığı, ağrı, fonksiyonel sonuçlar ve semptom şiddeti açısından daha iyi sonuçlar elde etmemizi sağlayabilir lakin nöromobilizasyonun etkisinin orta ve uzun vadede daha fazla araştırılmasına ihtiyaç vardır.

Hazırlayan : M. Furkan YAVAŞ

Ijaz, M. J., Karimi, H., Ahmad, A., Gillani, S. A., Anwar, N., & Chaudhary, M. A. (2022). Comparative Efficacy of Routine Physical Therapy with and without Neuromobilization in the Treatment of Patients with Mild to Moderate Carpal Tunnel Syndrome. BioMed Research International, 2022.
De-la-Llave-Rincon, A. I., Ortega-Santiago, R., Ambite-Quesada, S., Gil-Crujera, A., Puentedura, E. J., Valenza, M. C., & Fernández-de-las-Peñas, C. (2012). Response of pain intensity to soft tissue mobilization and neurodynamic technique: a series of 18 patients with chronic carpal tunnel syndrome. Journal of manipulative and physiological therapeutics, 35(6), 420-427.
Uchiyama, S., Itsubo, T., Nakamura, K., Kato, H., Yasutomi, T., & Momose, T. (2010). Current concepts of carpal tunnel syndrome: pathophysiology, treatment, and evaluation. Journal of Orthopaedic Science, 15(1), 1-13.
Crevier-Denoix, N., Collobert, C., Sanaa, M., Bernard, N., Joly, C., Pourcelot, P., ... & Denoix, J. M. (1998). Mechanical correlations derived from segmental histologic study of the equine superficial digital flexor tendon, from foal to adult. American Journal of Veterinary Research, 59(8), 969-977.
McKeon, J. M. M., & Yancosek, K. E. (2008). Neural gliding techniques for the treatment of carpal tunnel syndrome: a systematic review. Journal of sport rehabilitation, 17(3).
Ballestero-Pérez, R., Plaza-Manzano, G., Urraca-Gesto, A., Romo-Romo, F., de los Ángeles Atín-Arratibel, M., Pecos-Martín, D., ... & Romero-Franco, N. (2017). Effectiveness of nerve gliding exercises on carpal tunnel syndrome: a systematic review. Journal of manipulative and physiological therapeutics, 40(1), 50-59.
DUMAN, İ., DAVUL, S., Hallaçeli, H., DOĞRAMACI, Y., & Vedat, U. R. U. Ç. Excursion of The Median, Ulnar and Radial Nerves During the Nerve Gliding Exercises Used in The Orthopedic Physiotherapy: A Cadaveric Study. Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Dergisi, 12(44), 144-148.
Priganc, V. W., & Henry, S. M. (2003). The relationship among five common carpal tunnel syndrome tests and the severity of carpal tunnel syndrome. Journal of hand therapy, 16(3), 225-236.
Fernandez-De-Las-Penas, C., Cleland, J., Palacios-Ceña, M., Fuensalida-Novo, S., Pareja, J. A., & Alonso-Blanco, C. (2017). The effectiveness of manual therapy versus surgery on self-reported function, cervical range of motion, and pinch grip force in carpal tunnel syndrome: a randomized clinical trial. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 47(3), 151-161.

Daha Fazla Oku: Karpal Tünel Sendromu Tanı Kriterleri Nelerdir?