Giriş

Osteoartrit, yaşlı erişkinlerde en sık görülen kas-iskelet bozukluklarından biridir. Diz osteoartritinin (OA) mevcut küresel prevalansı %3,8 dir ve kadınlar erkeklerden daha sık (%4,8) etkilenir. Geçmişte OA genellikle dejeneratif kıkırdak azalması olarak biliniyordu. Günümüzde OA, kıkırdak, menisküs, subkondral kemik, sinovyum, kapsül, bağlar ve kaslar dahil tüm eklemi tutan bir hastalık olarak tanımlanmaktadır. Cerrahi olmayan tedavinin birincil odak noktası, ağrı ve sertlik gibi ana semptomların azaltılması ve fonksiyonel kapasitelerin iyileştirilmesidir. Son yıllarda klinisyenlerin ve fizyoterapistlerin ilgisini giderek artan kas-iskelet sistemi bozukluklarının tedavisinde konservatif bir tedavi yaklaşımı kinezyo bantlamadır.

Diz OA sı ile ilgili olarak, yakın zamanda yayınlanan 2 çalışma, kinezyo bandın ağrıyı azaltma, izokinetik kuadriseps torkunu iyileştirme, ağrısız EHA ve propriyosepsiyon üzerindeki yararlı etkilerini göstermektedir. Bununla birlikte, her iki çalışmada da küçük bir örneklem büyüklüğü vardı ve hastalara kinezyo bant uygulamasından hemen sonra son test ölçümleri yapılmıştır. OA hastalarında kinezyo bantlamanın terapötik kullanımının kısa vadeli etkinliği hala belirsizdir. Bu çalışmanın amacı, kinezyo bandın ağrı ve fonksiyon algıları ile EHA, kuvvet, denge ve yürüme yetenekleri üzerindeki etkilerini belirlemektir. 

Metodoloji

141 kişiden oluşan hastalar rastgele olarak bir müdahale grubu ve sham grubuna ayrılmıştır. Klinik ve radyografik diz OA tanısı olan, ortopedi cerrahı tarafından onaylanmış ve 50 yaş ve üstü hastalar dahil edilmek üzere kabul edilmiştir. 50 yaşın üzerindeki yaşlı insanlar için OA alma riski artmaktadır. Klinik semptomlar her zaman röntgen ile uyuşmadığından, diz OA sının tüm şiddet dereceleri bu çalışmaya dahil edilmiştir. Hariç tutma kriterleri, akut inflamasyon veya ödemli ağrı, yeni veya eş zamanlı farmakolojik tedavi, son 6 ay içinde cerrahi müdahale, cilt hastalıkları veya tahrişleri veya daha önce başka bir total veya kısmi eklem endoprotezi idi. Çalışma 131 kişi ile tamamlanmıştır. Hastalar elleri kalçalarında ve gözleri kapalı olarak 20 saniye boyunca mümkün olduğu kadar hareketsiz bir şekilde 6 farklı zorluk koşulunda ayakta durdular:

(1) sert ve (2) köpük yüzey üzerinde çift bacak, tandem ve tek bacak duruşu.

Şu hataların sayısı sayıldı: elleri iliak kanatlardan kaldırma, gözleri açma, adım atma, tökezleme, düşme, kalçayı 30° den fazla hareket ettirme, ön ayağı veya topuğu kaldırma ve 5 saniyeden fazla test pozisyonunun dışında kalma. Maksimum yürüme hızı, zamanlı 10 m yürüme testi ile ölçülmüştür. Maksimum hızı belirlemek için hastalar başlangıç çizgisinden 2 m önce başlayıp bitiş çizgisinden 2 m sonra durmuştur. Başlangıç ve bitiş çizgileri arasındaki süre sadece 10 m olarak ölçülmüştür. Maksimum izometrik diz ekstansiyon kuvveti, bir izokinetik dinamometre kullanılarak değerlendirildi. Denekler sandalyeye kalça ekleminde 90° fleksiyon ile dik pozisyonda oturdular. Pelvik ve gövde, vücut hareketlerini önlemek için kayışlarla sabitlenmiştir. Lateral femur kondili, diz ekleminin ve dinamometrenin kesin bir dönme ekseni için anatomik oryantasyon olarak kullanılmıştır. Dinamometre kaldıraç kolu lateral malleolün 2 cm yukarısına sabitlenmiştir. Test durumu sırasında 90° lik bir fleksiyon sağlamak için diz eklemi, tekmelik deformasyonunu kontrol etmek amacıyla 95° de sabitlenmiştir. Diz fleksiyonu ve ekstansiyonunun aktif ROM u, aynı eğitmen tarafından 360° çift kollu gonyometre kullanılarak test edildi. Ölçümler sırtüstü pozisyonda, femurun lateral epikondiline yerleştirilmiş gonyometre dayanağı ile yapılmıştır. Denekler aktif diz fleksiyonunu bağımsız olarak gerçekleştirdiler.

Patella boyunca uzanan bant bireysel maksimum diz fleksiyonunda uygulanmıştır. Bandın tabanı tibial tüberoziteden uygulanmış ve kuadriseps femoris kasının alt üçte birlik kısmında sona erecek şekilde patella üzerinden maksimum gerilimle çekilmiştir. Medial ve lateral bantlar kollateral medial ve lateral bağlar boyunca 45° diz fleksiyonunda uygulanmıştır. Sham grubundaki hastalara diz distaline gerginlik olmadan ve diz eklemini etkilemeden bir bant uygulanmıştır. Müdahale (A), sham grubuna ise (B) bantlamalar uygulanmştır.

Sonuç

Birincil ve ikincil sonuçlarda, aktif diz fleksiyonu için gruplar arasında anlamlı temel farklılıklar bulundu. WOMAC alt ölçeğine göre ağrı, fonksiyon ve aktif ROM’da en büyük gelişmeler müdahale grubunda bulunmuştur. Post hoc analizlerde ise müdahale ve sham grupları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır.

Klinik Çıkarım 

Bu çalışmaya göre kinezyo bandın yararlı ancak anlamlı bir etkisi bulunmazken, diz ekstansör gücü, yürüme hızı ve diz EHA sında herhangi bir değişiklik olmamıştır. Gözlenen etkilerin klinik önemi sorgulanabilir olduğundan, gelecekteki çalışmalar için kinezyolojik bandın etkisinin incelenmesi gereklidir.

Hazırlayan: Fzt. M. Furkan YAVAŞ

Hunter, D. J., & Johnson, V. L. (2014). The epidemiology of osteoarthritis. Best Pract res clin rheumatol, 28(1), 5-15.
Man, G. S., & Mologhianu, G. (2014). Osteoarthritis pathogenesis–a complex process that involves the entire joint. Journal of medicine and life, 7(1), 37.
Cross, M., Smith, E., Hoy, D., Carmona, L., Wolfe, F., Vos, T., ... & March, L. (2014). The global burden of rheumatoid arthritis: estimates from the global burden of disease 2010 study. Annals of the rheumatic diseases, 73(7), 1316-1322.
Dieppe, P. (2011). Developments in osteoarthritis. Rheumatology, 50(2), 245-247.
Horowitz, M., & Assadi, H. (2010). Heat acclimation–mediated cross‐tolerance in cardioprotection: Do HSP70 and HIF‐1α play a role?. Annals of the New York Academy of Sciences, 1188(1), 199-206.

Daha Fazla Oku: Omuz Sıkışma Sendromunda Konvansiyonel Fizik Tedavi Yöntemleri ve Kinesio Bantlama Tedavisinin Etkinliğinin Karşılaştırılması