Diyafram kası, kasılmalarıyla solunum aktivitesini etkileyen ana solunum kasıdır. Diyafram; balgam çıkarma, kusma, yutma, idrara çıkma ve dışkılama gibi çeşitli işlemlerin yapılmasına yardımcı olur. Venöz ve lenfatik dönüşü kolaylaştırır ve diyaframın üstündeki ve altındaki iç organların düzgün çalışmasına yardımcı olur. Diyaframın aktivitesi, duruş ve vücut pozisyonu değişikliklerinin sürdürülmesinde esastır ve ağrı algısını etkiler, genellikle inspiratuar apne sırasında azalır.

Diyafragmatik hareketler, venöz ve lenfatik dönüşü kolaylaştırdığı için vücut basıncını da değiştirir. Patolojik değişiklikler, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) olan hastalarda görülür. KOAH hastalarında hava akımı kısıtlanması diyaframın patolojik adaptasyonuna neden olur. Konumdaki bu patolojik değişiklikler egzersiz toleransını olumsuz etkiler. Elektriksel ve metabolik değişikliklerle kasılma kuvveti azalır. Saptanabilir miyozin oranı azalır, bu da sarkomerik organizasyonun değişmesine ve kasılma gücünün daha da azalmasına neden olur. Fizyoterapistler, osteopatlar ve kayropraktörler gibi profesyoneller için diyaframın tam anlamıyla değerlendirilmesi, yalnızca bir tedavi stratejisi geliştirmek için değil, aynı zamanda hasta üzerinde gerçekleştirilen eğitimin geçerliliği hakkında bilgi edinmek için de zorunludur. Bu makale, anatomik temellere özellikle dikkat ederek, diyaframın manuel değerlendirmesinin bir hipotezini açıklamayı amaçlamaktadır.

Hasta rahat pozisyonda sırtüstü yatar. İlk adım, kostal hareketin değerlendirilmesi ile ilgilidir; bu hareket, inspirasyon sırasında kaudal ve lateral yönde ve ekspirasyon sırasında ise bu hareketin tam tersinden oluşmalıdır. Diyaframın işlev bozukluğu durumunda, bu kostal hareket genellikle sınırlıdır. İnspirasyon sırasındaki kostal hareketin anlaşılır bir şekilde palpe edilebilmesi için eller kosta kenarlarının lateralinden nazikçe tutulmalıdır.