Erkek sporcuların yeme alışkanlıklarını inceleyen çalışmaların sayısı, spor türleri arasında önemli bir fark olmadığını ve sporda zayıflığın önemli olduğu sporları yapan sporcuların yüksek bir düzensiz yeme prevalansı sergileyebileceğini öne sürmektedir.

Kadınlardan farklı olarak, erkek üreme fonksiyonundaki değişiklikleri değerlendirmek, karmaşık teknikler gerektirir ve erkeklerde benzer bir sendromun tanımlanmasını zorlaştırabilir. Erkek üreme bozukluğunun klinik semptomları azdır ve değerlendirme sperm ve üreme analizi gerektirebilir. Bazı araştırmalar, erkek sporcularda hipotalamik-hipofiz-gonadal (HPG) ekseni gibi, metabolizmayı ve üremeyi etkileyen hormonlarda ölçülebilir değişiklikler olduğunu göstermektedir. Hormonlardaki bu varyasyonlar düşük enerji kullanılabilirliğinden, örneğin artan kalori alımı olmadan dayanıklılık eğitiminde belirgin artıştan, kaynaklanabilir. Bununla birlikte, birkaç çalışma diyet alımını ve endokrin işlevini sebep olarak gösterdi.

Cinsiyete bakılmaksızın, hem erkekler hem de kadınlar, kemik gücünü ve kırılmaya karşı direnci optimize etmek için en yüksek kemik kütlesine sahip olmalı ve sürdürmelidir. Birkaç faktör kemik metabolizmasını etkiler. Genetik en güçlü faktördür, ancak diyet ve egzersiz gibi davranışsal ve çevresel etkiler de önemli bir rol oynar. Egzersiz sırasında kemiğe uygulanan yük kuvvetlerinin osteojenik etkisine bağlı olarak, yüksek etkili ve çok yönlü yükleme aktivitelerini içeren sporlara katılım, gelişim sırasında kemik mineralizasyonunu artırır ve atletler tipik olarak atlet olmayanlara göre normalden daha yüksek kemik kütlesi seviyeleri sergiler. Erkek atletizmde düşük VKİ’nin temsili bir prevalansı bilinmemekle birlikte, mevcut araştırmalar, en yüksek bozulmuş kemik sağlığı prevalansına sahip sporcuların alt kümesinin dayanıklılık ve ağırlık sınıfı sporlara katılanlar gibi göründüğünü göstermektedir.