Ön çapraz bağ (ACL) yaralanmalarının çoğu, diz eklemine doğrudan temas etmeden hızlı bir yavaşlama veya iniş manevrası sırasında meydana gelir. ACL’ye yüklenen yüklere birçok faktör katkıda bulunur. Diz bükülme açısı, ön kayma kuvvetinin ACL yüklemesine katkısını önemli ölçüde etkiler, artan diz bükülme açısı, ACL yüklenmesinde bir azalmaya neden olur. ACL yaralanma riskini azaltma stratejilerinden biri, bireyleri ACL yüklemesini azaltmak için iniş tekniklerini benimsemeleri için eğitmektir. Yumuşak iniş, artmış maksimum diz ve kalça fleksiyonu ve ayrıca azalmış yer reaksiyon kuvveti ile karakterizedir. ACL yaralanmalarının yaygın olarak inişin erken evrelerinde ortaya çıkması ve diz fleksiyon açısının ACL yüklemesinin belirlenmesinde önemli olması nedeniyle, ACL yüklemesini azaltmak için bir başka iniş tekniği, ilk zemin teması sırasında daha fazla diz fleksiyonu ile iniş yapmaktır. 

Brown ve arkadaşları, ilk zemin temasında daha büyük diz fleksiyonu ile inmenin pik ACL yaralanmalarını anlamlı derecede azalttığını göstermiştir. Bununla birlikte, bu çalışmalar, yumuşak iniş ve ilk yer teması sırasında daha fazla diz fleksiyonu olan inişlerin ACL yükünün azalması ile ilişkili olduğunu göstermiş olsa da, bu 2 iniş tekniğinin performans üzerindeki etkileri belirsizdi. Spor müsabakalarında, maksimum performansa ulaşmak en büyük hedeftir. Sporcuların, yarışma sırasındaki performanslarını en üst düzeye çıkarmak için yer reaksiyon kuvvetini arttırması ve diz fleksiyon açısını azaltması gerekebilir; bu, daha önce varsayılmış olan yaralanma önleme stratejileriyle çelişebilir. Bu çalışmanın amacı, hem yumuşak inişin hem de inişin daha büyük diz fleksiyonu ile iniş sırasında zemin teması sırasında diz kinematiği, kinetik ve spor performansı üzerine durma ve yan kesme görevleri üzerindeki etkilerini değerlendirmektir. 

Çalışmaya 18 erkek ve 18 kadın sporcu katılmıştır. Tüm katılımcılar, iniş ve kesme görevlerini içeren sporları oynamayı deneyimlemiştir. Spor deneyimi şu anda haftada en az 1 kez spor yapmak ya da daha önce lise, kolej veya kulüp seviyelerinde oynamış olarak tanımlandı. 

Hariç tutma kriterleri 

(1) önceki 6 ay boyunca 2 haftadan daha fazla bir süre boyunca fiziksel aktiviteye katılımı önleyen alt ekstremite yaralanmasını; 

(2) önceki bir ACL yaralanmasına veya cerrahi tedavileri içeren diğer büyük alt ekstremite yaralanmasına sahip olmak; 

(3) kardiyovasküler, solunum, nörolojik veya spor faaliyetlerinde azami çabaya katılmayı önleyen başka koşullara sahip olma ve hamilelik. 

Baskın bacakları, mesafe için tek bir bacak atlayışında tercih edilen atlama ayağı temelinde belirlendi. 

Katılımcıların akromiyoklaviküler eklemleri, posterior superior iliak spinaları, anterior superior iliak spinaları, torakantör majorları, medial ve lateral femoral kondiller, tibial tuberkülleri, alt gövdesi, medial ve lateral malleoller, birinci ve beşinci metatars başları, birinci ayak parmakları ve topukları retroreflektif belirteçler ile iki taraflı olarak tutturuldu. Katılımcılar kolları çapraz ve ayakları omuz genişliğinde ve ileriye dönük olarak kalibrasyon denemesi yaptılar. Dinamik testlerden önce, medial femoral kondiller, medial malleol ve ilk metatarsal başlıklardaki belirteçler çıkarıldı. Katılımcılar daha sonra 3 deney koşulunun her biri için dikey bir zıplama görevinin 5 başarılı denemesini ve 3 deney koşulunun her biri için 5 başarılı bir yan kesme görevinin başarılı bir denemesini gerçekleştirdi. Dikey bir zıplama görevi, 1 ayaklı kalkış,2 güç plakasına 2 ayaklı iniş ve 2 ayaklı kalkıştan oluşan bir yaklaşma koşosundan oluşuyordu. Başarılı bir deneme, katılımcının görevi gerektiği şekilde yerine getirdiği ve tüm biyomekanik verilerin başarıyla toplandığı bir denemedir.

Stop-jump görevi için 3 deney koşulu :(1) doğal iniş, (2) yumuşak iniş ve (3) ilk zemin temasında daha fazla diz fleksiyonu olan iniş: Doğal iniş koşulunda, katılımcılara 2 ayaklı iniş sonrası teknikte herhangi bir değişiklik yapmadan mümkün olduğunca yükseğe atlamaları talimatı verildi. Yumuşak iniş durumunda, katılımcılara 2 ayaklı iniş sırasında yumuşak inmeleri ve inişten sonra mümkün olduğu kadar yükseğe zıplamaları söylendi. İlk zemin temasında daha fazla diz fleksiyonu olan iniş koşullarında, katılımcılara 2 ayaklı iniş sırasında ilk zemin temasında diz fleksiyonunu arttırmaları ve inişten sonra mümkün olduğunca yükseğe zıplamaları söylendi. Katılımcılara 3 koşulda da olabildiğince hızlı yaklaşmaları talimatı verildi.

Yan kesme görevi için 3 deney koşulu: (1) doğal iniş, (2) yumuşak iniş ve (3) ilk zemin temasında daha fazla diz fleksiyonu olan iniş:Doğal iniş koşulunda, katılımcılara teknikte herhangi bir değişiklik yapmadan mümkün olduğu kadar çabuk kesmeleri talimatı verildi. Yumuşak iniş durumunda, katılımcılara 1 ayaklı iniş sırasında yumuşak inmeleri ve inişten sonra mümkün olan en kısa sürede kesmeleri talimatı verildi. İlk zemin teması sırasında daha fazla diz fleksiyonu olan iniş koşullarında, katılımcılara 1 ayaklı iniş sırasında ilk zemin teması sırasında diz fleksiyonunu arttırmaları ve inişten sonra mümkün olan en hızlı şekilde kesmeleri talimatı verildi. Katılımcılara 3 koşulda da olabildiğince hızlı yaklaşmaları talimatı verildi. Görevlerin sırası ve her görev için koşulların sırası her katılımcı için randomize edildi. Randomizasyonlar, Microsoft Excel’de üretilen rastgele sayıları sıralayarak yapıldı. Katılımcılara, yorgunluk etkilerini azaltmak için, koşullar arasında 3 dakikalık bir dinlenme ve denemeler arasında 30 saniyelik bir dinlenme verildi.

Bu çalışma, 2 iniş tekniğinin diz kinematiği, kinetik ve stop-jump ve side-cutting görevleri için performans üzerindeki etkilerini değerlendirmiştir. Sonuçlar, yumuşak bir şekilde inmeye çalışan girişimlerin, doğal inişe kıyasla hem dur-atlama hem de yan kesme işleri sırasında en yüksek arka zemin reaksiyon kuvvetini azaltacağı hipotezini desteklemiştir. Yavaş yavaş iniş girişimleri, en yüksek arka zemin reaksiyon kuvvetinide durma-atlama görevleri sırasında doğal inişe kıyasla diz ekstansiyon momentini de azaltmıştır. Bu çalışmada, katılımcılar doğal iniş koşullarına göre daha fazla diz fleksiyonu ile iniş sırasında en yüksek arka zemin reaksiyon kuvvetinide diz fleksiyon açılarını arttırdılar. Artan diz fleksiyonu sagital düzlemi ACL’ye yüklemeyi muhtemelen azaltacaktır.