“Parkinson’lu Bireylerde Aerobik Egzersiz Eğitiminin Motor Öğrenmenin Nöral Korelasyonlarına Etkisi “

Parkinson, multifaktöriyel etyolojiye sahip ilerleyici bir rahatsızlıktır.

• Tremor
• Rjidite
• Bradikinezi
• Yürüyüş problemleri

Bazal ganglionlardaki ,özellikle striatum ve putameni kapsayan anormal nöral aktivite kaynaklı motor defisitler görülmektedir.Beyindeki bu disfonksiyon,motor fonksiyonu yerine getirmede zorluğa sebebiyet vermektedir.Nörodejeneratif süreç boyunca,kişinin yeni motor beceri öğrenme kapasitesi hem striatal patoloji hemde fiziksel inaktivite kaynaklı olumsuz etkilenir.

Parkinson semptomları yönetimi için yaygın olarak kullanılan tedavilarin dışında (Dopaminerjik ilaçlar,DBS), fiziksel aktivite gibi alternatif tedaviler son zamanlarda araştırılmaktadır. Hayvanlar ve insanlar üzerinde yapılan birçok çalışmada fiziksel egzersizlerin semptomları azalttığı hatta egzersizlerin nöroprotektif etkisi olduğu belirtilmektedir.

Bu çalışmaya 19 Parkinson hastası ve 20 sağlıklı birey dahil ediliyor.

• Katılımcıların daha önceden müzik enstrümanı/daktilo eğitimi almış olması
• Başka bir nörolojik rahatsızlığının olması
• Yürüyüşünü etkileyen bir komorbiditesinin olması
• Kalp hastalığı ve sigara öyküsünün olması
• Yüksek başlangıçlı fiziksel aktivite seviyesi

Gruplar arasında, sadece Beck depresyon ve anksiyete skalasına göre anlamlı bir farklılık oluşmuştur.

Sağlık ve kardiyovasküler uygunluğun klinik değerlendirmesi

Parkinson hastalarının nörolojik değerlendirmesi nörologlar tarafından yapılıyor.

• United Parkinson s Disease Rating Scale (UPDRS)
• Montreal Cognitive Assessment (MOCA) veya Mini Mental State Evaluation (MMSE)
• Beck Depression Inventory (BDI)
• Beck Anxiety Inventory (BAI)
• Jackson s Questionnaire
• Submaksimal aerobik test (11 SB , 5 PH)
• Maksimal oksijen alım testi (9 SB , 14 PH) ile değerlendiriliyor.

Katılımcıların motor sekans öğrenme kapasiteleri serial reaction time (SRT) görevi ile değerlendirilmiştir.

Egzersiz protokolü:

• 3 aylık kardiyorespiratuar fitness programı (Statik Bisiklet ile) haftada 3 kez, her seans 1 saat sürecek şekilde uygulanmıştır (günün aynı saatlerinde).
• Egzersizin şiddeti, önceden yapılan maksimum aerobik gücüne göre ayarlanmıştır.
• Eğitime ilk başta %60 şiddet 20 dakika olacak şekilde başlanılmış ve %80 şiddet 40 dakika’ya ulaşılıncaya kadar, her hafta şiddet %5 , süre ise 5 dakika artırılmıştır.
• Katılımcıdan yüksek şiddete ulaşılınca 60 rpm’de devam etmesi istenmiştir.
• Her seansta kişinin yorgunluk seviyesi Borg skalası ile değerlendirilmiştir.
• Parkinson hastalarının medikal tedavisi çalışma boyunca değişmemiştir.

 

Sonuçlar:

• Hippokampüs, striatum ve serebellum’da fonksiyonel reorganizasyon gelişmiştir.
• Aerobik egzersizle ,motor sekans öğrenme kaynaklı beyin plastisitesi arasında korelasyon gözlemlenmiştir.
  • Hippokampüs ve striatum ile pozitif ilişki
  • Serebellum ile negatif ilişki
• Sedanter parkinsonlu hastalarda ve sağlıklı bireylerde 12 haftalık progresif aerobik eğitim, motor beceri öğrenme üzerine olumlu etki göstermiştir.
• Parkinsonlu hastalarda egzersizle ilişkili olarak nörofizyolojik değişiklikler meydana gelmiştir. (motor öğrenmeyle ilgili nöral alanlarda)
• Motor öğrenme kapasitesini arttırmak ve motor fonksiyonları geliştirmek için fiziksel egzersiz temeline dayanan non-farmakolojik müdahaleler parkinson hastalığında uygulanabilir.

 

C. Duchesne et al.Influence of aerobic exercise training on the neural correlates of motor learning in Parkinson s disease individuals.NeuroImage: Clinical 12 (2016) 559–569