Literatürde 4 farklı sendromun piriformis sendromu (PS) başlığı altında ele alınması karışıklığa neden olmaktadır;
 

• Bölgede var olan ödem, hematom, tümör, fibrozis, yalancı anevrizmalar vb. oluşumlar nedeniyle siyatik sinir hasarı (Nöropati)
• Piriformis kasının uyguladığı baskı sonucu oluşan siyatik sinir hasarı
• Piriformis kası ve yakın dokularda travma ve skar formasyonu nedeniyle oluşan siyatik sinir hasarı (Post-travmatiK PS)
• Siyatik sinir bulgusu vermeyen kalça ağrısı

Araştırmacılar bu 4 hasardan yalnızca 2.sinin primer olarak piriformis kası ve varyasyonları nedeniyle oluştuğunun iddia edildiğini ancak bu sendromun da sıklıkla radikülopati ya da sakral pleksus sendromu ile karıştırıldığını, bu nedenle tanı koymadan önce pelvis ve lumbal bölgenin EMG ve MRI sonuçlarının değerlendirilmesi gerektiğini söylüyor.

Piriformis kası ve piriformis kası ile ilişkili fibröz bantların siyatik sinire yaptığı bası sonucu sinirde hasar oluşturması çok nadir görülen bir durum olsa da yukarı bahsedilen tüm durumlara PS tanısı konması hem literatürü yanıltmakta hem de birçok hastada piriformis kasına odaklanan fizyoterapi, enjeksiyon tedavisi ve dekompresyon cerrahisi gibi tedavi yöntemlerinden sonuç alınamamasına neden olmaktadır.

Hem insan hem kadavra ile yapılan çalışmalarda piriformis kasının anatomik varyasyon gösterme sıklığının %15 olduğu gösterilmiştir. Buna karşın piriformis sendromu almış kişilerde semptomları azaltmada cerrahi başarı oranı %75, piriformis odaklı fizyoterapi ve enjeksiyon tedavisinin yaklaşımlarının başarı oranı %60’tır. Bu da tanı konulan kişilerde sorunun anatomik varyasyondan bağımsız olarak da piriformis kasından kaynaklanabileceğine kanıt olarak gösterilebilir.

Elbette siyatik sinire bası yapmayan piriformis gerginliği olan ya da başka yapıların siyatik sinire yaptığı bası sonucu siyatik bulgusu veren vakalar mevcuttur. Ancak, EMG’de fleksiyon, adduksiyon ve internal rotasyonla ortaya çıkan uzamış H Refleksi, Piriformis Sendromuna özgü klinik semptom ve bulgular ve piriformis odaklı; cerrahi, fizyoterapi ve enjeksiyon gibi girişimlerin başarısı diğer ihtimalleri elemekte, piriformis sendromunun gerçek bir sendrom olduğunu ve piriformis sendromu tanısı hastaların doğru tanı aldığını göstermektedir.

Fishman ve Schaffer. ise durumun tam tersi olduğunu, piriformis sendromuna sahip olup tanı almayan kişi sayısının daha fazla olduğunu belirtiyor.

Piriformis Sendromu; torasik outlet sendromu, pronator sendromu, supinator sendromu ve medial epikondilit gibi fonkisyonel sıkışma sendromları grubundadır. Bu tip sıkışmalarda sinire bası sadece belli fonksiyonların gerçekleştirilmesi ile ortaya çıkar. Bu nedenle sıkışmaya neden olan (fleksiyon, adduksiyon ve internal rotasyon) fonksiyonla birlikte yapılmayan EMG ve görüntüleme testleri yanlış tanıya neden olmakta ve piriformis tanısı alan hasta insidansı gerçekte olandan daha düşük gözükmetedir.

Hazırlayan: Fzt. Devrim Can Saraç

Issues & Opinions: Piriformis Syndrome MUSCLE & NERVE November 2003 / The Piriformis Syndrome Is Overdiagnosed JOHN D. STEWART, MB, BS, FRCP(C) / The Piriformis Syndrome Is Underdiagnosed LOREN M. FISHMAN, MD, and MICHAEL P. SCHAEFER, MD

Daha Fazla Oku:  Ultrason Eşliğinde Kuru İğneleme Piriformis Sendromlu Hastalarda Ağrıyı Azaltıyor