Öncelikle propriosepsiyondaki değişiklerin nelere bağlı gelişmiş olabileceğini değerlendirmeliyiz. Muskuloskeletal yaralanmalar sonrasında oluşan ağrı, ödem ve yorgunluk gibi durumlar hesaba katılarak manuel terapi, yumuşak doku teknikleri, bantlama, breysleme gibi uygulamalardan faydalanabiliriz. Egzersiz terapi ise propriosepsiyonun geliştirilmesinde hayati öneme sahiptir. Her aktif egzersiz temelde, afferent impulsların oluşmasını sağlar ve eklem, kas ve tendon mekanoreseptörlerinden merkezi sinir sistemine bilgi aktarılması sebebiyle “propriseptif çalışma” olarak düşünülebilir. Genel olarak egzersiz terapi, fizyolojik ve fiziksel karakteristiği geliştirmek için bir hedefe yönelik, tekrarlı hareketlerden oluşturulan antrenman programıdır. 

Propriosepsiyonu etkileyen egzersiz programlarına bakıldığı zaman aktif eklem pozisyonlama egzersizleri,kuvvet eğitimleri,koordinasyon çalışmaları,kas performans çalışmaları,denge eğitimi,pliometrik aktiviteler ve vibrasyon çalışmalarını görmemiz mümkündür.Bu eğitimlerin tümünü tek tek ele alacak olursak;

Kuvvet ve eforun algılanması, belirli bir kas grubunun belirlenen bir kuvvet altında belirlenen bir zaman periyodunda çalıştırılması ile gerçekleştirilebilir. Örneğin kronioservikal fleksör çalışması bir basınçlı biofeedback ünitesi ile gerçekleştirilebilir.