Çene eklemi(temporamandibular eklem) mandibula ve temporal kemik arasında yer alan sinovial ve hareketli bir eklemdir. Çene eklemi, kafa kemikleri arasında tek hareketli eklemdir. Ağzın açılıp kapanmasını, iki yana hareket etmesini, alt çenenin çiğneme fonksiyonu yapmasını sağlamasından dolayı karışık bir eklemdir.

Çene eklemi rotasyon ve translasyon(kayma)olmak üzere iki hareket gerçekleştirir. Normal bir çene eklem hareket genişliği yaklaşık 3 parmak genişliğine tekabül eder. Çene ekleminin pozisyonu vücudun pozisyonundan etkilenir. Toplumun yaklaşık % 28’inde çiğneme kaslarındaki gerginlikten ve çene ekleminden kaynaklanan çene rahatsızlıkları vardır. Bunların % 1’inde ciddi belirtiler, % 14’ünde çene hareketlerinde kısıtlanma görülür. Semptomlar kadınlarda erkeklere oranla daha fazla (2/1) görülür. Sıklıkla 25-45 yaş aralığında görülür.

Çene eklemi rahatsızlıkları toplumda sıklıkla karşılaşılmakta olup eklemi oluşturan yapılarla birlikte kasları ve çevre yapıları da etkilemektedir. Çene eklemi fonksiyonlarının bozulması ile ortaya çıkabilecek belirti ve semptomlar: 

Bunlara eşlik eden belirtiler, baş ağrısı, baş dönmesi, yüz ağrısı, boyun ağrısı ve servikal (boyun) bölge normal eklem hareket kısıtlılığı, kulak ağrısı, çınlama, diş ağrısı, dişlerde aşınma sayılabilir.

En çok karşılaşılan belirti ağrıdır. Ağrı genellikle çiğneme kaslarında veya eklemde ortaya çıkmaktadır. Çiğneme veya diğer çene fonksiyonları genellikle ağrıda artmaya sebep olmaktadır. Bu belirtilere ek olarak hastalar da özellikle kronik olan hasta grubunda depresyon, uykusuzluk, uyku kalitesinin bozulmasına bağlı genel yorgunluk görülmektedir.

Eklem disfonksiyonunun sebepleri çeşitlidir; hem fizyolojik hem de psikolojik olabilir. Genelde kabul edilen faktörler, çene eklemi ve çiğneme kaslarına yüksek oranda işlevsel baskı ve bozulmuş maxilla-mandibular(eklemi oluşturan kemikler) ilişkidir. Psikolojik nedenler ise, bruksizm( uyku esnasında diş gıcırdatma) ile sonuçlanan stres durumlarını içermektedir.

Tedavide amaç, çiğneme sisteminin ağrısız, limitsiz ve uyumlu olarak çalışmasının sağlanmasındır.

Konvansiyonel tedavi yöntemleri: Temporamandibular eklem disfonksiyonun’da’ ağrıyı azaltmak ve fonksiyonu artırmak için uygulanan konvansiyonel tedavi yöntemleri arasında oklüzal tedavi, davranış tedavisi, çene egzersizleri, vücut düzgünlüğü eğitimi, bazı ilaç tedavileri, psikolojik tedavi, elektrofiziksel ajanlar ve manuel tedavi(el ile yapılan tedavi anlamına gelir) yaklaşımları sayılabilir.

Cerrahi tedavi: Çene rahatsızlığı olan hastaların sadece %5’inde cerrahi girişim uygulanır. Konvansiyonel tedaviye cevap vermeyen vakalar tercih edilir.